ساختار کفش
ساختار کفش
کفش باید با نوع و سطح فعالیت های فرد مناسب باشد.کارآمدی ارتزهای اندام تحتانی وابسته به کفش بوده و کفش مناسب تاثیر ارتز را افزایش می دهد.اگر بیمار کفش مناسب AFO را استفاده نکند بریس تأثیر چندانی نخواهد داشت.
۱- Toe Box : رویۀ انگشتان را می پوشاند.
۲- vamp : رویه کفش که روی پا (عقب تر از Toe Box ) را می پوشاند.
۳- Tongue : همان زبانۀ کفش است که روی پا قرار می گیرد.
۴- Throat : محل اتصال Tongue و vamp 5
۵– Closure : بندهایی که روی زبانهی کفش بسته میشود.
۶- Counter : قسمت پاشنه را در بر میگیرد.
۷- Quarter : بخش طرفی کفش را تشکیل میدهد.
۸- Heel : پاشنه کفش است.
۹- Shank : قطعه ای محدب است که در در سول، بین لبه ی پایینی پاشنه و مفاصل متاتارسوفلنژیال قرار دارد و باعث سفت شدن کف کفش میشود.
شنک برای ساپرت قوس طولی داخلی پا کمک می کند.
۱۰- Outsole : خارجی ترین بخش کف کفش است که با زمین تماس دارد و با شنک تقویت می شود.
۱۱- Midsole : لایه ای که زیر Insole قرار گرفته و باعث افزایش استحکام کفش و راحتی فرد می شود. (همه کفش ها این بخش را ندارند)
۱۲- insole : لایه ای که در تماس مستقیم با پاست.
۱۳- foot Bed : یک قسمت متحرک که برای افزایش راحتی فرد روی کف داخلی قرار می گیرد.
۱۴- Welt : قطعه ی داخلی در سول خارجی است.
منبع:ایلیا کلینیک