ساختار کفش

ساختار کفش

کفش باید با نوع و سطح فعالیت های فرد مناسب باشد.کارآمدی ارتزهای اندام تحتانی وابسته به کفش بوده و کفش مناسب تاثیر ارتز را افزایش می دهد.اگر بیمار کفش مناسب AFO را استفاده نکند بریس تأثیر چندانی نخواهد داشت.

۱- Toe Box : رویۀ انگشتان را می پوشاند.

۲- vamp : رویه کفش که روی پا (عقب تر از Toe Box ) را می پوشاند.

۳- Tongue : همان زبانۀ کفش است که روی پا قرار می گیرد.

۴- Throat : محل اتصال Tongue و vamp 5

۵– Closure : بندهایی که روی زبانه‏ی کفش بسته می‏شود.

۶- Counter : قسمت پاشنه را در بر می‏گیرد.

۷- Quarter : بخش طرفی کفش را تشکیل می‏دهد.

۸- Heel : پاشنه کفش است.

۹- Shank : قطعه ای محدب است که در در سول، بین لبه ی پایینی پاشنه و مفاصل متاتارسوفلنژیال قرار دارد و باعث سفت شدن کف کفش می‏شود.

شنک برای ساپرت قوس طولی داخلی پا کمک می کند.

۱۰- Outsole : خارجی ترین بخش کف کفش است که با زمین تماس دارد و با شنک تقویت می شود.

۱۱- Midsole : لایه ای که زیر Insole قرار گرفته و باعث افزایش استحکام کفش و راحتی فرد می شود. (همه کفش ها این بخش را ندارند)

۱۲- insole : لایه ای که در تماس مستقیم با پاست.

۱۳- foot Bed : یک قسمت متحرک که برای افزایش راحتی فرد روی کف داخلی قرار می گیرد.

۱۴- Welt : قطعه ی داخلی در سول خارجی است.

منبع:ایلیا کلینیک