ساختار کفش

ساختار کفش

کفش باید با نوع و سطح فعالیت های فرد مناسب باشد.کارآمدی ارتزهای اندام تحتانی وابسته به کفش بوده و کفش مناسب تاثیر ارتز را افزایش می دهد.اگر بیمار کفش مناسب AFO را استفاده نکند بریس تأثیر چندانی نخواهد داشت.

1- Toe Box : رویۀ انگشتان را می پوشاند.

2- vamp : رویه کفش که روی پا (عقب تر از Toe Box ) را می پوشاند.

3- Tongue : همان زبانۀ کفش است که روی پا قرار می گیرد.

4- Throat : محل اتصال Tongue و vamp 5

5– Closure : بندهایی که روی زبانه‏ی کفش بسته می‏شود.

6- Counter : قسمت پاشنه را در بر می‏گیرد.

7- Quarter : بخش طرفی کفش را تشکیل می‏دهد.

8- Heel : پاشنه کفش است.

9- Shank : قطعه ای محدب است که در در سول، بین لبه ی پایینی پاشنه و مفاصل متاتارسوفلنژیال قرار دارد و باعث سفت شدن کف کفش می‏شود.

شنک برای ساپرت قوس طولی داخلی پا کمک می کند.

10- Outsole : خارجی ترین بخش کف کفش است که با زمین تماس دارد و با شنک تقویت می شود.

11- Midsole : لایه ای که زیر Insole قرار گرفته و باعث افزایش استحکام کفش و راحتی فرد می شود. (همه کفش ها این بخش را ندارند)

12- insole : لایه ای که در تماس مستقیم با پاست.

13- foot Bed : یک قسمت متحرک که برای افزایش راحتی فرد روی کف داخلی قرار می گیرد.

14- Welt : قطعه ی داخلی در سول خارجی است.

منبع:ایلیا کلینیک